كان ياما كان في قديم الزمان ، كانت لولو بنوته صغنونه بتحب تلعب وتجرى وتتنطط فى الجنينه ، وتجرى ورا الفرشات الملونه بس كانت طول فصل الشتاء موجودة فى البيت مبتعرفش ، تخرج وتلعب ويا الفرشات كانت تعد تتفرج على صورهم فى الكتاب ، وكانت تعد تتفرج من الشباك على الامطار وتخاف تخرج تلعب علشان الارض بتبقى كلها طينه والجو بارد اوى ، وماما كانت تقلها مينفعش تخرجى فى الجو دا تلعبى يا حبيبتى الدنيا بتمطر والجو ساقع اوي يا لولو .
ترد لولو بزعل : بس يا مامى انا عايزة اللعب مع الفراشات ، ماما تقول : الجو بارد يا لولو هتتعبى ويجيلك انفلونزا وكانت لولو حزينه ونفسها بقى الشتا يخلص بسرعه وتخرج تلعب فى الجنينه ،وفى يوم من الايام لولو الصغنونه صحيت من النوم ، سمعت صوت العصافير بتصوصو وشمه ريحه جميله اوى فى الجو ، ريحه الفل والياسمين والورد اللى لسه مفتح جريت لولو على الشباك ، وشافت الجو الجميل والورد الاحمر والاصفر والبمبى والفل الابيض مفتحين وفى الجنينه منورين .
لولو قالت بسرعة وانبهار :واو ايه دا الجو جميل اوي ، معقول يكون الشتا خلص خلويص روح بيته ، وخلص وجريت لولو بسرعه وهى فرحانه وسعيدة على الجنينه لما شافت فراشه جميله بتطير ، والوانها جميله وبتطير وترفرف بجناحها الجميل اللى مليان الوان كتير ووقفت الفراشه على وردة حمرا جميله ، وجريت لولو وهى فرحانه وقربت من الفراشه وهوبااااااااا طارت الفراشه بسرعه على وردة تانيه ووقفت عليها بسرعه.
وزعلت لولو من الفراشه وقالتلها بصوت عالي : تعالى يا فراشه يا صغنونه انا همسكك بالراحة خالص، وهحطك فى العلبه الجميله بتاعتى وجريت جابت علبه صغنونه ومزينها بالالوان الجميله ، وعايزة تمسك الفراشه وتدخلها جو العلبه وفضلت الفراشه تطير من وردة لوردة ولولو كانت بتجرى وراها وزعلت لولو من الفراشه اووى انها مش راديه تخليها تمسكها ، وفكرت لولو وقالت انا هقطع كل الورد اللى فى الجنينه علشان الفراشه متلاقيش حاجة تقف عليها، واعرف امسكها كويس .
وقطعت لولو الورد الجميل الاحمر والاصفر والبمبى والبرتقالى والابيض والبنفسجى ، وهى بتقطع الورد شافها جدو على وقالها ليه يا لولو بتقطعى الورد الجميل يا حبيبتى ، وقالت لولو :علشان الفراشه متلقيش حاجة تقف عليها ، يا جدو وكمان الورد دا ريحته جميله اوي وشكله حلو وهاخدة كله العب بيه لوحدى.
رد جدو على قال للولو الصغيرة : طيب واحنا يا لولو كدة مش هنتفرج ولا هنشم ريحة الورد الحلوة ، ردت لولو و قالت : لا يا جدوا ابقوا تعالوا اتفرجوا على الورد وشموا ريحته فى اوضتى الجميله ، جدو على فهم لولو ان الورد لما بنقطعه بيموت وخلاص مبيبقاش ليه ريحه ، وغلط نقطعه ونحرم الناس انها تتفرج عليه وتستمتع بيه، وتحس بالسعادة لما تشوفه بالوانه الجميله ، وهنا لولو قالت : يعنى يا جدوا الورد اللى قطعته مش هيكبر ويبقى شجرة ورد كبيرة وضخمه.
ضحك جدو على كتير وقالها لا يا لولو الورد بيتزرع ببزور صغنونه بنحطها فى الطينه ، ونسقيها وبتفتح فى فصل الربيع ، ردت لولو وقالت يعنى ايه الربيع يا جدو ، رد جدو على على لولو و قال : دا فصل جميل اوى يا لولو وبيجى بعد الشتا علطول والازهار والورد بتتفتح فيه ، وبيكون الجو جميل زى النهاردة كدة والشمس جميله .
لولو حبيت كتير فصل الربيع ، واعتزرت لجدوا انها قطعت الورد من الجنينه وراحت تزرعه تانى فى الطينه ، ولكن جدوا على ضحك عليها وقالها خلاص مينفعش نزرعه تانى يا لولو ، تعالى معايا وراح جدو جاب فازة وحط فيها مايه بسكر وحط فيها الورد ، وقالها ممكن الورد يعيش يومين تلاته يا لولو فى الميه دى مش اكتر من كدة.
لولو افتكرت وقالت لجدو : طيب انا همسك الفراشه ازاى دلوقتى واحطها فى العلبه الجميله دى ، جدو على زعل من لولو وقال لها : ليه يا حبيبتى تحبسيها كدة تموت انتى ترضى حد يحبسك فى علبه ، ردت لولو:لا طبعا بس انا كبيرة والفراشه دى صغيورة ولسه نونو وشكلها حلو ، وهنا جدو على فهم لولو ان الفراشه دى مخلوق ربنا خلقه ، وبيحس زينا وحرام نحبسه ونعذبه علشان ميموتش ، وخرج جدو الجنينه وقرب من الفراشه بالراحة ومسكها وورها للولو اللى فرحت اوى بس شافت الفراشه حزينه وقالت لجدو على خليها تطير يا جدو وترفرف حرام نعذبها، وهنا سابها جدو طارت الفراشه ورجعت وقفت على ايد لولو اللى فرحت اوى وقالت لجدو على : انا هسمى الفراشه دى يا جدو لولة ، وكانت الفراشة سعيدة ومبسوطه وسابتها تطير وترفرف واعدت تتفرج عليها وهى مبسوطه وفرحانه اووى
الكاتبة منى حارس
العربية
